A Biblioteca de Fillos de Galicia

A 14 quilómetros de Lugo atópase o conxunto monumental de Santa Eulalia de Bóveda, nunha aldea que conserva a súa arquitectura popular, situado nunha comarca de abundantes vestixios arqueolóxicos. Ó seu arredor concéntrase túmulos neolíticos, mámoas ou medorras, e castros da Idade de Ferro. Próxima a el pasaba a romana vía XIX, que partía da capital da Gallaecia setentrional, Lugo ata chegar a Braga, a capital da Gallaecia meridional.
(máis…)

Diversos autores consideran que existen probas de que a lingua que se falaba no que os romanos denominaron Gallaecia era unha lingua de tipo celta, asimilable al tipo goidélico.

(máis…)

Co nome de Gallaecia os romanos designaban unha província que englobaba a actual Galiza (aproximadamente o convento lucense), o norte de Portugal (bracarense) e o que hoxe e Asturias e León (asturicense). León (Legio) era o campamento militar da Gallaecia.

(máis…)

No século III os romanos aplicaron oficialmente o nome de Gallaecia á província que ocupaba o noroeste da Península Ibérica.

(máis…)

O pobo orixinal da peninsula Ibérica eran os IBEROS. En 1800 antes de Cristo (A.C.) chegaron os CELTO-LIGURIANOS (os antegros dos galegos) e conquistaron as terras que hoxe en día son Galiza e Portugal e norte Iberia. Os Iberos entón reconquistaron as terras de norte Iberia pero non as de Galiza e Portugal. Polo tanto, os celtas foron isolados de seus curmáns en Francia antiga. En 650-550 A.C., chegaron os CELTAS HALLSTAT a Iberia e conquistaron a Iberia central e Iberia do norte pero non as terras dos Celtas antigos de Galicia e Portugal. Os Iberos entón teñen as terras de Iberia do sul, de Iberia ocidental e as terras de Euskadi. En Iberia central, os pobos dos Celtas novos e Iberos mistúran-se e foi nado o pobo CELTO-IBERO. Os Celtas de Galicia eran de sangue con pouca sangue Ibera.

(máis…)

A manifesta orientación ideolóxica da historiografia oficial española, unida ás dificultades materiais de proxección e ao lento desenvolvimento dunha historiografia medieval galega, conseguiu ocultar algo que se fai tan evidente tras unha mínima observación obxectiva como é o feito mesmo da existencia secular dun Reino de Galiza, o primeiro da Europa medieval, precozmente dotado dunha estrutura estatal própria e dun alto degrao de madureza institucional e cultural.

(máis…)