Do mar pola orela
     mireina pasar,
     na frente unha estrela,
     no bico un cantar.
     E vina tan sola
     na noite sin fin,
¡que inda recei pola probe da tola
eu, que non teño quen rece por min!

               II

     A Musa dos pobos
     que vin pasar eu,
     comesta dos lobos,
     comesta morreu…
     Os ósos son dela
     que vades gardar.
¡Ai, dos que levan na frente unha estrela!
¡Ai, dos que levan no bico un cantar!

Fonte: BVG

Etiquetas: , , , ,