A Biblioteca de Fillos de Galicia

As cantigas de escarnio e maldicir proveñen da confluencia dun xénero provenzal que recibía o nome de sirventés, cunha tradición satírica autóctona de carácter oral.
(máis…)

Algúns estudiosos, ao trataren das orixes da cantiga de amor, falan da existencia de certa tradición autóctona de cantigas populares dedicadas a mulleres e de motivo amoroso. Non obstante, a influencia máis determinante nas nosas cantigas de amor é a cançó provenzal. Así o chegaron a manifestar, de feito, algún dos nosos trobadores. Unha cantiga do rei don Dinís comeza dicindo:
(máis…)

Quero compartir convosco este simpático poema de Manuel María (do seu libro Terra Chá), no que lle fala a unha árbore galega que emigrou para o País Vasco.
(máis…)

As anduriñas traen a boa fortuna ás casas onde fan o niño e por elo non llo destrúen, antes axúdanlles a que teña máis firme nas vigas dos corrais ou no balcón da casa.

(máis…)

As cantigas de amigo constitúen o xénero máis enxebre da nosa lírica medieval. Aínda que todos os poetas medievais eran homes, a que fala é unha muller. Teñen como tema a erótica feminina, exenta de amor físico. A propia palabra amigo é característica deste xénero.

(máis…)