A Biblioteca de Fillos de Galicia

Manuel, galego que vive en Madrid, ten un traballo un pouco ilegal. Un día, a súa nai chámao moribunda, e sen darse de conta el marcha a Galicia cunha casete que comprometería ao seu xefe. Este manda dous matóns a perseguilo para que recuperen a casete.

Na vila, preto de Fisterra, Manuel atopa o seu irmán pequeno Miguel, e ámbolos dous deberán afrontar a morte da nai. Con eles estará Susana, a filla do xefe de Manuel, namorada do protagonista. A morte da nai permitiralles aos dous irmáns coñecer a súa verdadeira orixe.

Gustoume, emocionoume o final, non porque este sexa especialmente emotivo, senón porque tódala novela o é. Combínanse anacos moi dramáticos, persoais, con fragmentos de acción trepidante nos que a narración é áxil, atrapando ao lector dende o principio. Como defecto, que é un pouco previsible.

A actividade laboral e sindical desenvolvida polos traballadores inmigrantes hispano-galaicos, fundamentalmente mariñeiros e fogoneiros, na cidade de New York durante o primeiro terzo do século XX é estudada nesta obra. Traballadores que viviron forxaron ou acrecentaron a súa conciencia de clase en contacto con outros inmigrantes de ideoloxia anarcosindicalista. Puxeron a andar unha experiencia sindical inédita, de base “étnica” e industrialista, a “Unión de Fogoneros, Cabos y Engrasadores del Atlántico”, asentada nos principais portos da costa leste norteamericana.
Con oficios vinculados ao mar determinaron unha organización societaria {moi influenciada pola cultura da taberna portuaria) e das relacións entre os propios emigrantes nas que o debate aberto entre a pretensión dos anarcosindicalistas por configurar unha identidade internacionalista e a pervivencia dunha identidade de raíz “étnica” permiten, tamén, situar o obxecto deste estudo no marco da discusión xeral sobre a reformulación desa identidade e a identificación de clase.
[Lapela do libro]

Construído coma un verdadeiro crebacabezas, as voces dos diferentes personaxes vanse sucedendo, explicando cachos das súas vidas que están entretecidas ao redor dun misterio. Fai falla, polo tanto, xuntar tódalas pezas para ver a imaxe completa e entender o que pasa.

Situada na Brea, unha pequena aldea de Lugo, retrata moi ben o mundo rural galego, a “Galicia profunda”, como di Rosa Aneiros na contraportada do libro. Moi fresca, áxil, ben escrita e que atrapa dende o primeiro momento. Recoméndovola.

O comer e o rañar, éche cousa de empezar.